کد مطلب:30406 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اعتقادات

رياضت چند نوع است؟ كدام نوع جايز و كدام غير جايز است؟

1ـ رياضت به دو دسته تقسيم مي گردد:

1ـ شرعي: اين قسم در اصطلاح اسلامي زهد ناميده شده است. اهل لغت در تعريف زهد گفته اند: ترك نمودن كاري و اِعراض از چيزي و بر خلاف ميل و غربت عمل كردن.

عرفا در تعريف زهد گفته اند: زهد يعني خودداري از اَعمال حلالي كه موجب لذت و خوشايند نفس مي گردد. بي اعتنايي به دنيا و توجه به آخرت. روي گردانيدن از هر چه غير خدا است و توجّه به خواست و رضايت ذات مقدس پروردگار عالم.

زاهد كسي است كه توجهش از ماديات دنيا به عنوان كمال مطلوب عبور كرده و به حقايق فراتري اشتغال يافته است.

در زمينة زهد روايات فراواني در كلمات معصومين و ارد شده است. علي(ع) ميفرمايد: اي مردم؛ زهد يعني كوتاهي آرزوها.

امام صادق(ع) مي فرمايد: زاهد در دنيا كسي است كه حلال دنيا را ترك مي كند، براي ترس از حسابش و حرام را ترك مي كند، براي خوف از عقابش.

كسي كه در محدودة اسلام و به عنوان مسلمان به رياضت مي پردازد، برنامة رياضتش كاملاً با شرع اسلام منطبق است و بهترين رياضت شرعيه ترك محرّمات الهي و انجام واجبات است. اين زاهد با رهبانيت در تعارض و تضاد است. رسول خدا(ص) فرمود كه در دين اسلام رهبانيت نيست.

نيز در حديثي فرمود: رهبانيت امت من هجرت، جهاد، روزه، حج و عمره است.

حضرت امام در پاسخ استفتائي كه آيا عزلت در اسلام جائز است فرمود: بر خلاف متعارف بين مسلمين جايز نيست.

2ـ رياضت غير شرعي: كلية رياضت هايي كه بر خلاف قسم اوّل از محدودة شرع خارج بوده و مستلزم انجام كارهايي بر خلاف دين اسلام است، جايز نمي باشد كه اكثر رياضت هاي مرتاضان از اين قسم مي باشد و محرماتي مثل اضرار به نفس را در پي دارد و يا ترك واجبات الهي را. همان طور كه احاديث آن ذكر گرديد، در دين اسلام رهبانيت و رياضت هاي خارج از متعارف بين مسلمانان نهي شده است.

تفاوت اساسي بين رياضت جايز و غير جايز،يكي در هدف و ديگري در روش است. از نظر هدف، رياضت شرعي، مخالفت با هواي نفس و قرب به خداوند است و در رياضت غير شرعي اين هدف منظور نيست. دوم در روش است. روش در زهد شرعي كاملاً مطابق با اسلام و احكام و دستورهاي اسلام است و در رياضت غير جايز از هر راهي حتي كارهاي غير شرعي نيز استفاده مي كنند.